تاریخچه چمن مصنوعی
تاریخچه چمن مصنوعی
در مکان هایی که امکان رشد چمن طبیعی وجود ندارد و یا نگهداری از گیاه کاشته شده صرفه اقتصادی ندارد،
امکان استفاده از چمن مصنوعی وجود دارد به این شکل فضای سبز دائمی وجود دارد.
در استادیوم های ورزشی، مهد کودک ها، فروشگاه ها،مراکز تجاری-تفریحی، طراحی لندینگ برج های مسکونی، حیاط ویلا، تراس و حتی پشت بام امکان استفاده از این محصول است.
این درحالی است که چمن طبیعی کاربرد محدودتری دارد و تنها در شرایطی خاص امکان رشد دارد.
با توجه به این موضوعات اولین شرکت‌ّهایی که اقدام به تولید چمن مصنوعی کردند ۳ شرکت چمسترند، صنایع مونسالتو و تجهیزات آرمایشگاهی بنیاد فورد در اواخر دهه ۵۰ میلادی بودند.
تاریخچه چمن مصنوعی
تاریخچه چمن مصنوعی
چمن مصنوعی در دهه۶۰
تا پیش از دهه ۶۰ میلادی ساختار چمن مصنوعی به شکل دیگری بود. در این سال و با افتتاح ورزشگاه هوستون در سال ۱۹۶۵، ابتدا از چمن‌های طبیعی استفاده می‌شد اما بدلیل شاریط نگهداری نامساعد راهی جز استفاده از چمن مصنوعی برای این ورزشگاه نماند. به این ترتیب اولین بار این چمن در ورزشگاه هوستون و با الیاف نایلونی ساخته شد. البته در این راه نارضایتی‌هایی نیز بدلیل آسیب‌دیدگی بیشتر بر روی این چمن نسبت به چمن طبیعی وجود داشت.
چمن مصنوعی در دهه ۷۰
با شروع دهه ۷۰ میلادی تحقیقاتی در زمینه افزایش ارتقا، این چمن‌ها انجام شد. و درنهایت یک شرکت آلمانی توانست نوعی چمن مصنوعی از نخ درست کند. نخ استفاده شده در این چمن پروپیلن بود که کیفیتی به مراتب بهتر از الیاف نایلونی داشت.
چمنی که از نخ پروپیلن ساخته شد آسیب‌دیدگی را کاهش می‌داد. در نهایت در پایان دهه ۷۰ میلادی شرکتی کانادائی توانست با نخ پروپیلن محصولی با کیفیت بهتر، نخ‌های رشته‌ای، انعطاف‌پذیری بهتر و تراکم بیشتر تولید کند.
این محصولات در استادیوم‌های آمریکا مورد استفاده قرار گرفت. کیفیت این چمن‌ها بهتر از چمن‌های با الیاف نایلونی بود اما کماکان نقطه ضعف‌هایی در آنها وجود داشت.
چمن مصنوعی در دهه ۸۰
در این دوره، طی یک بازهه ده ساله در زمین های هاکی و فوتبال آمریکایی چمن مصنوعی جایگزین چمن طبیعی شد. البته بازیکنان برای تمرین و بازی روی این چمن‌ها رضایت نداشتند اما مالکین باشگاه‌ّ‌ها علاقه شدید به این چمن‌ّ‌ها پیدا کرده‌بودند.
زیرا از لحاظ اقتصادی خیلی مقرون به صرفه‌تر از چمن‌های طبیعی بودند.
چمن مصنوعی در دهه ۹۰
ابتدای دهه ۹۰ میلادی، استفاده از چمن مصنوعی فقط به زمین‌های ورزشی ختم نشد و به فراتر از آن کشیده شد. محوطه سازی فضای سبز مسکونی و تجاری در مناطق خشک یک نمونه از استفاده‌های این محصول بود. این امر باعث بهبود کیفیت چمن‌ها و تنوع آنها شد. پائین آمدن هزینه های نگهداری و توجه به این موضوع که استفاده از چمن های مصنوعی در مصرف آب را به شدت کاهش می‌دهد، باعث محبوبیت ان محصول شد.
چمن مصنوعی ورزشی
اکنون بسیاری از ورزشگاه‌ها در سراسر دنیا با چمن مصنوعی تجهیز شده‌اند. همچنین با برطرف‌کردن نواقص و ایرادات آنها محصولات با کیفیت‌تری روانه بازار شدند.
چمن مصنوعی غیرشنی (Non-Sandfill)
چمن مصنوعی هوستون که اهمیت ویژه‌ای در این صنعت دارد با عبور کردن موفق از تمام آزمایشات جایگزین بودن چمن‌مصنوعی بجای چمن طبیعی را اثبات کرد.
چن مصنوعی شنی (Sandfill)
ارتفاع این محصولات بیشتر و تراکم کمتری دارند که بخش اعظمی از این ارتفاع با مواد پرکننده ماسه‌ای پر شده‌است. شن و ماسه حالتی ایستایی و یکنواخت در الیاف چمن ایجاد می‌کنند. کنترل کردن توپ برروی این چمن ها ساده تر است اما به دلیل سختی زیادی که دارند نمی‌توان ورزش‌هایی مانند راگبی یا فوتبال را برروی آنها انجام داد.
ترکیب شن و گرانول لاستیکی
این محصولات که از نسل سوم چمن مصنوعی هستند، بسیار مورد توجه قرار گرفته‌اند. نخ های پلی اتیلنی که در این محصول بکار می‌روند باعث تراکم بیشتر و ارتفاع بیشتر از ۵۰ میلیمتر می‌شود. این نخ ها نرمی و انعطاف‌پذیری بالاتری نسبت به الیاف پروپیلن دارند. بمنظور کاهش ساییدگی از یک لایه گرانول استفاده می‌شود که میزان آسیب‌دیدگی ورزشکاران را تا حد بالائی کاهش می‌دهد. این محصول در هر زمین با هر شرایط آب و هوائی مناسب است. همچنین دارای طول عمر و دوام بالاتر هستند.
شما برای خرید انواع تجهیزات ورزشی و کفپوش می توانید از فروشگاه آنلاین پالس اسپرت استفاده کنید.
برای ورود به فروشگاه کلیک کنید.
